#8 (874) 09.02.2011
ԻՆՉՆ Է ԻՆՁ ԱՆՀԱՆԳՍՏԱՑՆՈՒՄ
«ԿԱՅՖԵՐ ԱՐԵՔ, ԿՅԱՆՔ ՎԱՅԵԼԵՔ, ԼՍԵՔ ԷԴՈՅԻ ԵՐԳԸ»
Ամեն առավոտ խմբագրություն եմ հասնում երթուղային տաքսիով եւ ստիպված եմ լինում
ռաբիսի «թունդ դոզա» ստանալ: Բնական է, հայավարի քեֆ-ուրախություն անելիս Մոցարտ կամ Բախ չեմ առաջարկում լսել, բայց չէի էլ պատկերացնում, որ ռաբիսի առաջ այսքան հյուրընկալորեն կբացվեին մեծ համերգասրահների, տարբեր հեռուստաընկերությունների դռները: Եվ սրանից ոգեւորված` այս «արվեստի» սիրահար վարորդները պարտադրում են երթուղայինի բոլոր ուղեւորներին լսել իրենց սիրած «գլուխգործոցները»: «Կայֆեր արեք, կյանք վայելեք, լսեք Էդոյի երգը, մի մոռացեք, որ բերդերում նեղն են ապրում տղերքը» ամբողջ ճանապարհին խորհուրդ էր տալիս երգիչը եւ մխիթարում մորը. «Մայր իմ անուշ, սիրելի, մի արտասվիր կարոտից, իմ սռոկը լրացել է, տուն եմ դառնում ես բերդից»:
Երթուղային տաքսին դեռ ոչինչ: Տխրելու, մտահոգվելու ավելի լուրջ պատճառներ էլ ունենք: Տառապած սիրո մասին տառապած ձայներով երգող մեր երգիչ- երգչուհիները չեն էլ մտահոգվում, որ իրենց երգերի ասելիքը գրեթե միշտ նույնն է. «Չեմ սիրում, քանի որ հեռացել ես», «Հեռացիր, որ էլ չսիրեմ», «Սիրում եմ, թեկուզ հեռացել ես», «Ուր էլ որ լինես` կսիրեմ»: Այս կարգի մեկ-երկու հանգ հարմարեցնողները գրողներն իրենց հորջորջում են բանաստեղծ: Սրան երաժշտություն հարմարեցնողները` երգահան, կոմպոզիտոր: Կարեւոր չեն ճիշտ շեշտադրությունը, հանգը, տողում վանկերի քանակը: Կարեւոր չէ` մեղեդին հայկակա±ն է, արեւելյա±ն, թե± անհասկանալի մի խառնուրդ: Ոգեւորված նման բանաստեղծների ու կոմպոզիտորների գոյությունից` երգիչ-երգչուհիներն իրենք են սկսում ստեղծագործել` միաժամանակ գրելով թե բառերը, թե երաժշտությունը, «բանաստեղծները» սկսում են երգել, «կոմպոզիտորները»` տեսահոլովակներ նկարահանել: Երբ մի առիթով Էդվարդ Միրզոյանին խնդրեցի կարծիք հայտնել ժամանակակից երգարվեստի մասին, մաեստրոն ասաց. «Խնդրում եմ` չշարունակեք, ոչինչ չեմ ուզում ասել»: Բայց ահա Վահրամ Պետրոսյանը հայկական երգի մասին ասելիք ունի: Այս «կոմպոզիտորը» համոզված է, որ հայ աղջիկները պորտապարի սիրահար են, իսկ ադրբեջանական ու թուրքական երաժշտությունը միշտ էլ մեզ` հայերիս գրավել է: Քեզ, սիրելի ընթերցող, չգիտեմ որքանով են դուր գալիս թուրքական մեղեդիները, մուղամները, բայց այ Սպիտակցի Հայկոն… դրանց սիրահար է, ավելին` հմուտ կատարող: Վերջերս «YouTube» կայքում նկատեցի http://www.youtube.com/watch?v=9v2_plvTuO0 հետեւյալ հասցեով տեսագրությունը, որի կադրերում Սպիտակցի Հայկոն հավանաբար ազգությամբ թուրք երգչի հետ թուրքերեն զուգերգ է կատարում, ավելին, ուժ ու ջանք չի խնայում իր կլկլոցներով գերազանցելու թուրք գործընկերոջը եւ արժանանում է նրա գովեստին: Հետաքրքիր է` ի±նչ է մտածում այս ամենի մասին ՀՀ մշակույթի նախարարությունը: Մեկ-մեկ զարմանում եմ` մեր երկրում մարդիկ հանդուրժողականություն ասվածն էլ ծայրահեղորեն են հասկանում: Իսկ գուցե ե±ս եմ անհանդուրժող: Համոզված եմ, շատերն այս հոդվածը կարդալուց հետո էլ կշարունակեն «ուտել, խմել կյանք վայելել, լսել Էդոյի երգը», բայց ոմանք էլ կիմանան, որ պորտապար պարող իրենց ծանոթ աղջիկներից ու թուրքական մուղամներ լսողներից բացի կան այլ կերպ մտածողներ եւս:
Ն.Հ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий