ԻՆՉՆ Է ԻՆՁ ԱՆՀԱՆԳՍՏԱՑՆՈՒՄ
ԿԱՐԵՎՈՐԸ ՓԱՍՏԱԹՈՒՂԹՆ Է ԵՎ ՈՉ ԹԵ ԳԻՏԵԼԻ±ՔԸ
Ի±նչ է նշանակում «ժամանակակից կրթություն», եւ արդյոք հայաստանյան կրթությունը կարելի±է այդպիսին համարել: «Ժամանակակից կրթություն» ասելով հասկանում ենք այսօրվա աշխատանքային շուկայի պահանջները բավարարող, հասարակության լիարժեք անդամ եւ քաղաքացի ձեւավորող կրթություն: Զարգացած երկրներում հենց այսպես է բնութագրվում բարձրագույն կրթությունը: Հայաստանի պարագայում բարձրագույն կրթությունը եւ ժամանակակից է, եւ ոչ: Ժամանակակից է, քանի որ Հայաստանի բարձրագույն կրթական համակարգում ներկայացված են արդի գրեթե բոլոր մասնագիտությունները, դիմորդին տրված է մասնագիտության ընտրության լայն հնարավորություն. չէ± որ ժամանակակից կրթությունը ենթադրում է նաեւ կրթության հասանելիություն: Դասախոսական կադրերի պակաս չի նկատվում, տեղի է ունենում միջազգային կրթական գործընթացներին ակտիվ ինտեգրում, եւ թվում է, թե այս պայմաններում Հայաստանի բարձրագույն կրթությունը կարող է ժամանակակից համարվել: Բայց առնչվում ենք մեկ այլ խնդրի. շատ բուհերում շարունակում են դասավանդել հին, ավանդական եղանակներով: Բոլոր բուհերը զինված են նորագույն սարքավորումներով, սակայն շատ դասախոսներ իրենք պետք է վերապատրաստվեն այդ ամենից օգտվելու, դրանք կիրառելու համար, ուր մնաց թե ուսանողները դրանք կիրառեն: ՀՀ կրթության եւ գիտության նախարարությունը ստորագրել եւ ստորագրում է եվրոպական բոլոր համաձայնագրերն ու պայմանագրերը, սակայն դրանք չեն ծառայում իրենց նպատակին: Նպատակը ուսանողի շահերից բխող եւ ուսանողի գործը հեշտացնող ծրագրեր եւ մեխանիզմներ ստեղծելն է, մինչդեռ տարեցտարի ուսանողը բախվում է անհաղթահարելի թվացող խնդիրների: Ինչի էլ հասնում է այդ ոլորտում` հասնում է առավելապես ինքնակրթությամբ, անձնական նախաձեռնության ու ակտիվության շնորհիվ:Ուսանողը ապագա մասնագետն է, նա է ժամանակակից կրթության կրողը, նրա մասնագիտական որակներով պետք է դատենք մեր կրթության որակի մասին:
Եվ ուրեմն ո±վ է մեր այսօրվա երիտասարդ մասնագետը: Ականատես ենք դառնում երկու ծայրահեղության. ուսանող (վաղն արդեն` շրջանավարտ), որը ջանք չի խնայում սովորելու, կրթվելու, մասնագիտական հմտություններ ստանալու համար, չի բավարարվում բուհում ստացած գիտելիքներով, ամեն օր ինքնուրույն մեծ աշխատանք է կատարում, եւ ուսանող, որը ստանում է բարձրագույն կրթության դիպլոմն առանց զգալի ջանքեր գործադրելու, առանց հստակ պատկերացումների իր ապագայի վերաբերյալ, շրջանավարտ, ում համար կարեւորը փաստաթուղթն է, ոչ թե գիտելիքը: Զարմանալի է` այդ շրջանավարտներն ինչպե±ս են գտնում իրենց տեղն աշխատանքային շուկայում: Մնում է հուսալ, որ հիմնարկ-ձեռնարկությունները, տարբեր կազմակերպությունները, նաեւ պետական կառույցները կադրերի ընտրությունը կատարեն մրցույթի միջոցով` ապահովելով ազնիվ եւ արդար մրցակցություն:
ԵԼԵՆԱ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
Комментариев нет:
Отправить комментарий