ԼԵՎՈՆ ԼԱՃԻԿՅԱՆԻ ԱՆՀԱՏԱԿԱՆ ՑՈՒՑԱՀԱՆԴԵՍԸ ՆՅՈՒ ՅՈՐՔՈՒՄ
Իր անհատական վեցերորդ ցուցահանդեսը գեղագետ, մշակութային մեկնաբան եւ արվեստաբան-լրագրող Լեւոն Լաճիկյանը բացեց «աշխարհի մայրաքաղաք» Նյու Յորքում: Այն կոչվում էր «Հայկական աշխարհ» եւ ներկայացնում էր վերջինիս մաս կազմող հայաստանյան ու արտերկրի բնակավայրերը: Ըստ Լեւոնի, «Նույնիսկ Տիգրան Մեծի օրոք Հայաստանը սահմաններ է ունեցել. մինչդեռ անսահման է հայկական աշխարհը»: Ուստի պատահական չէ, որ ցուցադրանքում իրար կողք կողքի տեղ էին գտել Գյումրին ու Վենետիկը, Մեղրին ու Նյու Յորքը, Շուշին ու Ամստերդամը, Գորիսն ու Փարիզը: Արվեստագետի կարծիքով, հայկական աշխարհի մաս է ամեն բնակավայր, որտեղ «գեթ մեկ հայ կա կամ հայկական որեւէ հիշատակ»:
Ցուցահանդեսի կազմակերպիչը Պոլսահայ օգնության միության Նյու Յորքի եւ Նյու Ջերսիի մասնաճյուղն էր: Շուրջ 150 մարդ էր դեկտեմբերի 2-ին հավաքվել Նյու Յորքի Սրբոց Նահատակաց հայկական եկեղեցու «Գալուստյան» սրահում, որտեղ մշտապես տեղի են ունենում մշակութային տարաբնույթ միջոցառումներ, համերգներ, ցուցահանդեսներ, հանդիպումներ եւ այլն: Այդ օրը հյուրեր կային ԱՄՆ տարբեր նահանգներից, նաեւ Կանադայից: Ներկաների մեջ էր նաեւ Ստամբուլի Շիշլի շրջանի փոխքաղաքապետ Վազգեն Բարանը, որն այսօր ամենաբարձր դիրք զբաղեցնող հայն է Թուրքիայում:
Ինչպես Լեւոն Լաճիկյանը նշեց մեր զրույցում, «Ցուցահանդեսի առաջին այցելուները Սրբոց Նահատակաց հայկական ամենօրյա վարժարանի սաներն էին, որոնք նկարների միջոցով հաղորդակցվեցին թե Հայաստանի բնակավայրերին, թե Հայկական աշխարհի մյուս անկյուններին»: Իրոք, ցուցահանդեսի չորս տասնյակից ավելի գծանկարները գեղեգիտականից զատ ունեին նաեւ ճանաչողական նշանակություն եւ ցոլացնում էին տեսարաններ, առանձին շենքեր ու կառույցներ վերոհիշյալ քաղաքներից: Համադրելով դրանք, հեղինակն ասես ուզում է դիտողին պարզել մարդու հրաշակերտած ձեռակերտ ստեղծագործությունների թե ինքնատիպությունը, թե ընդհանրությունը: «Շենքերն ինձ համար քարե անշունչ ու անհոգի կառույցներ չեն: Դրանք ավելի շատ մարդկային ոգու ամրոցներ են, միջավայր կերտող, բնավորություն ու մտածողություն կազմավորող եւ ճաշակ կրթող երեւույթներ»,- ահա Լեւոն Լաճիկյանի ստեղծագործական հավատամքը:
Ցուցահանդեսի աշխատանքների վաճառքից ստացված հասույթը տրամադրվեց Հայաստանի Հանրապետության Տավուշի մարզի Հովհաննես Հինդլյանի անվան միջնակարգ դպրոցին, որի հովանավորը Պոլսահայ օգնության միությունն է: Իսկ միջոցառման ընդհանուր հաջողության վերաբերյալ դրական արձագանքներ եղան Նյու Ջերսիի Հայկական ռադիոժամի եթերում եւ «Արմինիըն Միրրոր-Սփեքթեյթըր» շաբաթաթերթի էջերում:
Իր անհատական վեցերորդ ցուցահանդեսը գեղագետ, մշակութային մեկնաբան եւ արվեստաբան-լրագրող Լեւոն Լաճիկյանը բացեց «աշխարհի մայրաքաղաք» Նյու Յորքում: Այն կոչվում էր «Հայկական աշխարհ» եւ ներկայացնում էր վերջինիս մաս կազմող հայաստանյան ու արտերկրի բնակավայրերը: Ըստ Լեւոնի, «Նույնիսկ Տիգրան Մեծի օրոք Հայաստանը սահմաններ է ունեցել. մինչդեռ անսահման է հայկական աշխարհը»: Ուստի պատահական չէ, որ ցուցադրանքում իրար կողք կողքի տեղ էին գտել Գյումրին ու Վենետիկը, Մեղրին ու Նյու Յորքը, Շուշին ու Ամստերդամը, Գորիսն ու Փարիզը: Արվեստագետի կարծիքով, հայկական աշխարհի մաս է ամեն բնակավայր, որտեղ «գեթ մեկ հայ կա կամ հայկական որեւէ հիշատակ»:
Ցուցահանդեսի կազմակերպիչը Պոլսահայ օգնության միության Նյու Յորքի եւ Նյու Ջերսիի մասնաճյուղն էր: Շուրջ 150 մարդ էր դեկտեմբերի 2-ին հավաքվել Նյու Յորքի Սրբոց Նահատակաց հայկական եկեղեցու «Գալուստյան» սրահում, որտեղ մշտապես տեղի են ունենում մշակութային տարաբնույթ միջոցառումներ, համերգներ, ցուցահանդեսներ, հանդիպումներ եւ այլն: Այդ օրը հյուրեր կային ԱՄՆ տարբեր նահանգներից, նաեւ Կանադայից: Ներկաների մեջ էր նաեւ Ստամբուլի Շիշլի շրջանի փոխքաղաքապետ Վազգեն Բարանը, որն այսօր ամենաբարձր դիրք զբաղեցնող հայն է Թուրքիայում:
Ինչպես Լեւոն Լաճիկյանը նշեց մեր զրույցում, «Ցուցահանդեսի առաջին այցելուները Սրբոց Նահատակաց հայկական ամենօրյա վարժարանի սաներն էին, որոնք նկարների միջոցով հաղորդակցվեցին թե Հայաստանի բնակավայրերին, թե Հայկական աշխարհի մյուս անկյուններին»: Իրոք, ցուցահանդեսի չորս տասնյակից ավելի գծանկարները գեղեգիտականից զատ ունեին նաեւ ճանաչողական նշանակություն եւ ցոլացնում էին տեսարաններ, առանձին շենքեր ու կառույցներ վերոհիշյալ քաղաքներից: Համադրելով դրանք, հեղինակն ասես ուզում է դիտողին պարզել մարդու հրաշակերտած ձեռակերտ ստեղծագործությունների թե ինքնատիպությունը, թե ընդհանրությունը: «Շենքերն ինձ համար քարե անշունչ ու անհոգի կառույցներ չեն: Դրանք ավելի շատ մարդկային ոգու ամրոցներ են, միջավայր կերտող, բնավորություն ու մտածողություն կազմավորող եւ ճաշակ կրթող երեւույթներ»,- ահա Լեւոն Լաճիկյանի ստեղծագործական հավատամքը:Ցուցահանդեսի աշխատանքների վաճառքից ստացված հասույթը տրամադրվեց Հայաստանի Հանրապետության Տավուշի մարզի Հովհաննես Հինդլյանի անվան միջնակարգ դպրոցին, որի հովանավորը Պոլսահայ օգնության միությունն է: Իսկ միջոցառման ընդհանուր հաջողության վերաբերյալ դրական արձագանքներ եղան Նյու Ջերսիի Հայկական ռադիոժամի եթերում եւ «Արմինիըն Միրրոր-Սփեքթեյթըր» շաբաթաթերթի էջերում:
Комментариев нет:
Отправить комментарий