eritasardakan

Ընթերցողի էջ

Ուր են հողերը մեր պապենական

(հայի երազանքը)

Ո՞ ւր է Մուշը, ո՞ ւր է Վանը,

Ո՞ ւր է հայոց Արդահանը:

Ո՞ ւր է Անին հազարագանձ,

Ճոխ պերճանքով ու նազանքով:

Ո՞ ւր է Զեյթունը հաղթական

Եվ Սասունը կուռ, առնական:

Ո՞ ւր է  շքեղ, պերճ Ադանան`

Ծաղկուն քաղաքը հայի,

Որ թշնամուն անգութ ձեռքով`

Դարձավ  ավեր ու գերի:

Հետո դարձավ տխուր մի երգ,

Թախծոտ մի մեղեդի,

Հայ Ադանան գեղանի`

Հուզեց սրտեր բյուրավոր`

Հայի և օտարի:

Ո՞ ւր է Ղարսը` հայոց հարսը.

Դրախտ այգին Չարենցի:

Ո՞ ւր է չքնաղ մեր Սուրմալուն

Հայրենիքը Դրոյի:

Ո՞ ւր է Տարոնը եդեմական

Եվ Նարեկը` լույս սրբավայր:

Ո՞ ւր են Մարաշն ու Կիլիկիան.

Տիգրանակերտը պատմական:

Եվ Բիթլիսը Սարոյանի:

Երազային մեր Երզնկան`

Շեն ոստանն արհեստագործ վարպետների,

Որի անունը շուրթերին,

Անհուն կսկիծը հոգում`

Սողոմոնը Բեռլին հասավ`

Վրեժ լուծեց թուրք փաշայից:

Եվ Մուսա լեռը հերոսական,

Որ մատեր մղեց օրհասական,

Ու քառասուն զօր ու գիշեր`

Լեգենդ հյուսեց դյուցազնական:

Ավաղ, այսօր հուշ են դարձել

Հայոց գանձերը դարավոր:

Պանդուխտ են դեռ`

Հեռու իրենց հայրենիքից:

Եվ հարազատ զավակներից:

Տխուր ու լուռ վշտով անհուն`

Հսկում են սուրբ շիրիմները նախնիների:

Արտասվում են ու թախծում,

Որ օտարն է այժմ ապրում

Ծաղկուն ու շեն

Պապենական իրենց հողում:

Սակայն կա հույս, թեկուզ և ուշ,

Կկատարվի էրգիր թողած

Հայ մարդու իղձը բաղձալի:

Կգա օրը երանելի,

Տուն կդառնան զավակները`

Էրգիրը թողած պանդուխտների:

Եւ կարոտով կհամբուրեն

Իրենց նախնյաց շիրիմները:

Կբարձրանան վեհ գագաթը Արարատի:

Անհուն կարոտով կփարվեն զով սարերին,

Պաղ, կարկաչուն առվակներին:

Կարբենան անուշ բույրով`

Այգեստանի քաֆուր վարդի:

Կզովանան Վանա լճում,

Կլողանան Ղասաղայում:

Կհիանան Աղթամարով,

Զմրուխտ հավքով, Նեմրութ սարով:

Կճաշակեն անմահական խնձորներն Արտամետի,

Կհագենան ճոխ բուրմունքով հայրենիքի:

Ու ծնկաչոք մոմ կվառեն

Առաքելոց վեհ տաճարում:

Կաղոթեն Զորավորին,

Ամենազոր թագավորին երկնային,

Որ վերջապես օգնեց հային

Վերադառնալ սուրբ օջախը նախնիների:

Սերիկ Գալստյան, 78 տ.